22/10 MEZMURLAR 106-109

[tr] Mezmurlar 106-109

^106:1 Övgüler sunun, RABbe!
RABbe şükredin, çünkü O iyidir,
Sevgisi sonsuzdur.
² RABbin büyük işlerini kim anlatabilir,
Kim Ona yeterince övgü sunabilir?
³ Ne mutlu adalete uyanlara,
Sürekli doğru olanı yapanlara!
⁴ Ya RAB, halkına lütfettiğinde anımsa beni,
Onları kurtardığında ilgilen benimle.
⁵ Öyle ki, seçtiklerinin gönencini göreyim,
Ulusunun sevincini,
Kendi halkının kıvancını paylaşayım.
⁶ Atalarımız gibi biz de günah işledik,
Suç işledik, kötülük ettik.
⁷ Atalarımız Mısırdayken
Yaptığın harikaları anlamadı,
Çok kez gösterdiğin sevgiyi anımsamadı,
Denizde, Kızıldenizde başkaldırdılar.
⁸ Buna karşın RAB gücünü göstermek için,
Adı uğruna kurtardı onları.
⁹ Kızıldenizi azarladı, kurudu deniz,
Yürüdüler enginde Onun öncülüğünde,
Çölde yürür gibi.
¹⁰ Kendilerinden nefret edenlerin elinden aldı onları,
Düşmanlarının pençesinden kurtardı.
¹¹ Sular yuttu hasımlarını,
Hiçbiri kurtulmadı.
¹² O zaman atalarımız Onun sözlerine inandılar,
Ezgiler söyleyerek Onu övdüler.
¹³ Ne var ki, RABbin yaptıklarını çabucak unuttular,
Öğüt vermesini beklemediler.
¹⁴ Özlemle kıvrandılar çölde,
Tanrıyı denediler ıssız yerlerde.
¹⁵ Tanrı onlara istediklerini verdi,
Ama üzerlerine yıpratıcı bir hastalık gönderdi.
¹⁶ Onlar ordugahlarında Musayı,
RABbin kutsal kulu Harunu kıskanınca,
¹⁷ Yer yarıldı ve Datanı yuttu,
Aviramla yandaşlarının üzerine kapandı.
¹⁸ Ateş kavurdu onları izleyenleri,
Alev yaktı kötüleri.
¹⁹ Bir buzağı heykeli yaptılar Horevde,
Dökme bir puta tapındılar.
²⁰ Tanrının yüceliğini,
Ot yiyen öküz putuna değiştirdiler.
²¹ Unuttular kendilerini kurtaran Tanrıyı,
Mısırda yaptığı büyük işleri,
²² Ham ülkesinde yarattığı harikaları,
Kızıldeniz kıyısında yaptığı müthiş işleri.
²³ Bu yüzden onları yok edeceğini söyledi Tanrı,
Ama seçkin kulu Musa Onun önündeki gedikte durarak,
Yok edici öfkesinden vazgeçirdi Onu.
²⁴ Ardından hor gördüler güzelim ülkeyi,
Tanrının verdiği söze inanmadılar.
²⁵ Çadırlarında söylendiler,
Dinlemediler RABbin sesini.
²⁶ Bu yüzden RAB elini kaldırdı
Ve çölde onları yere sereceğine,
Soylarını ulusların arasına saçacağına,
Onları öteki ülkelere dağıtacağına ant içti.
²⁸ Sonra Baal-Peora bel bağladılar,
Ölülere sunulan kurbanları yediler.
²⁹ Öfkelendirdiler RABbi yaptıklarıyla,
Salgın hastalık çıktı aralarında.
³⁰ Ama Pinehas kalkıp araya girdi,
Felaketi önledi.
³¹ Bu doğruluk sayıldı ona,
Kuşaklar boyu, sonsuza dek sürecek bu.
³² Yine RABbi öfkelendirdiler Meriva suları yanında,
Musanın başına dert açıldı onlar yüzünden;
³³ Çünkü onu sinirlendirdiler,
O da düşünmeden konuştu.
³⁴ RABbin onlara buyurduğu gibi
Yok etmediler halkları,
³⁵ Tersine öteki uluslara karıştılar,
Onların törelerini öğrendiler.
³⁶ Putlarına taptılar,
Bu da onlara tuzak oldu.
³⁷ Oğullarını, kızlarını
Cinlere kurban ettiler.
³⁸ Kenan putlarına kurban olsun diye
Oğullarının, kızlarının kanını,
Suçsuzların kanını döktüler;
Ülke onların kanıyla kirlendi.
³⁹ Böylece yaptıklarıyla kirli sayıldılar,
Vefasız duruma düştüler töreleriyle.
⁴⁰ RABbin öfkesi parladı halkına karşı,
Tiksindi kendi halkından.
⁴¹ Onları ulusların eline teslim etti.
Onlardan nefret edenler onlara egemen oldu.
⁴² Düşmanları onları ezdi,
Boyun eğdirdi hepsine.
⁴³ RAB onları birçok kez kurtardı,
Ama akılları fikirleri başkaldırmaktaydı
Ve alçaltıldılar suçları yüzünden.
⁴⁴ RAB yine de ilgilendi sıkıntılarıyla
Yakarışlarını duyunca.
⁴⁵ Antlaşmasını anımsadı onlar uğruna,
Eşsiz sevgisinden ötürü vazgeçti yapacaklarından.
⁴⁶ Merhamet koydu onları tutsak alanların yüreğine.
⁴⁷ Kurtar bizi, ey Tanrımız RAB,
Topla bizi ulusların arasından.
Kutsal adına şükredelim,
Yüceliğinle övünelim.
⁴⁸ Öncesizlikten sonsuza dek,
İsrail'in Tanrısı RAB'be övgüler olsun!
Bütün halk, ‹‹Amin!›› desin.
RAB'be övgüler olsun!
^107:1 RABbe şükredin, çünkü O iyidir,
Sevgisi sonsuzdur.
² Böyle desin RABbin kurtardıkları,
Düşman pençesinden özgür kıldıkları,
³ Doğudan, batıdan, kuzeyden, güneydenfş,
Bütün ülkelerden topladıkları.
⁴ Issız çöllerde dolaştılar,
Yerleşecekleri kente giden bir yol bulamadılar.
⁵ Aç, susuz,
Sefil oldular.
⁶ O zaman sıkıntı içinde RABbe yakardılar,
RAB kurtardı onları dertlerinden.
⁷ Yerleşecekleri bir kente varıncaya dek,
Onlara doğru yolda öncülük etti.
⁸ Şükretsinler RABbe sevgisi için,
İnsanlar yararına yaptığı harikalar için.
⁹ Çünkü O susamış canın susuzluğunu giderir,
Aç canı iyiliklerle doyurur.
¹⁰ Zincire vurulmuş, acıyla kıvranan tutsaklar,
Karanlıkta, zifiri karanlıkta oturmuştu.
¹¹ Çünkü Tanrının buyruklarına karşı çıkmışlardı,
Küçümsemişlerdi Yüceler Yücesinin öğüdünü.
¹² Ağır işlerle hayatı onlara zehir etti,
Çöktüler, yardım eden olmadı.
¹³ O zaman sıkıntı içinde RABbe yakardılar,
RAB kurtardı onları dertlerinden;
¹⁴ Çıkardı karanlıktan, zifiri karanlıktan,
Kopardı zincirlerini.
¹⁵ Şükretsinler RABbe sevgisi için,
İnsanlar yararına yaptığı harikalar için!
¹⁶ Çünkü tunç kapıları kırdı,
Demir kapı kollarını parçaladı O.
¹⁷ Cezalarını buldu aptallar,
Suçları, isyanları yüzünden.
¹⁸ İğrenir olmuşlardı bütün yemeklerden,
Ölümün kapılarına yaklaşmışlardı.
¹⁹ O zaman sıkıntı içinde RABbe yakardılar,
RAB kurtardı onları dertlerinden.
²⁰ Sözünü gönderip iyileştirdi onları,
Kurtardı ölüm çukurundan.
²¹ Şükretsinler RABbe sevgisi için,
İnsanlar yararına yaptığı harikalar için!
²² Şükran kurbanları sunsunlar
Ve sevinç çığlıklarıyla duyursunlar Onun yaptıklarını!
²³ Gemilerle denize açılanlar,
Okyanuslarda iş yapanlar,
²⁴ RABbin işlerini,
Derinliklerde yaptığı harikaları gördüler.
²⁵ Çünkü O buyurunca şiddetli bir fırtına koptu,
Dalgalar şaha kalktı.
²⁶ Göklere yükselip diplere indi gemiler,
Sıkıntıdan canları burunlarına geldi gemicilerin,
²⁷ Sarhoş gibi sallanıp sendelediler,
Ustalıkları işe yaramadı.
²⁸ O zaman sıkıntı içinde RABbe yakardılar,
RAB kurtardı onları dertlerinden.
²⁹ Fırtınayı limanlığa çevirdi,
Yatıştı dalgalar;
³⁰ Rahatlayınca sevindiler,
Diledikleri limana götürdü RAB onları.
³¹ Şükretsinler RABbe sevgisi için,
İnsanlar yararına yaptığı harikalar için!
³² Yüceltsinler Onu halk topluluğunda,
Övgüler sunsunlar ileri gelenlerin toplantısında.
³³ Irmakları çöle çevirir,
Pınarları kurak toprağa,
³⁴ Verimli toprağı çorak alana,
Orada yaşayanların kötülüğü yüzünden.
³⁵ Çölü su birikintisine çevirir,
Kuru toprağı pınara.
³⁶ Açları yerleştirir oraya;
Oturacak bir kent kursunlar,
³⁷ Tarlalar ekip bağlar diksinler,
Bol ürün alsınlar diye.
³⁸ RABbin kutsamasıyla,
Çoğaldılar alabildiğine,
Eksiltmedi hayvanlarını.
³⁹ Sonra azaldılar, alçaldılar,
Baskı, sıkıntı ve acı yüzünden.
⁴⁰ RAB rezalet saçtı soylular üzerine,
Yolu izi belirsiz bir çölde dolaştırdı onları.
⁴¹ Ama yoksulu sefaletten kurtardı,
Davar sürüsü gibi çoğalttı ailelerini.
⁴² Doğru insanlar görüp sevinecek,
Kötülerse ağzını kapayacak.
⁴³ Aklı olan bunları göz önünde tutsun,
RAB'bin sevgisini dikkate alsın.
^108:1 Kararlıyım, ey Tanrı,
Bütün varlığımla sana ezgiler, ilahiler söyleyeceğim!
² Uyan, ey lir, ey çenk,
Seheri ben uyandırayım!
³ Halkların arasında sana şükürler sunayım, ya RAB,
Ulusların arasında seni ilahilerle öveyim.
⁴ Çünkü sevgin göklere erişir,
Sadakatin gökyüzüne ulaşır.
⁵ Yüceliğini göster göklerin üstünde, ey Tanrı,
Görkemin bütün yeryüzünü kaplasın!
⁶ Kurtar bizi sağ elinle, yardım et,
Sevdiklerin özgürlüğe kavuşsun diye!
⁷ Tanrı şöyle konuştu kutsal yerinde:
‹‹Şekemi sevinçle bölüştürecek,
Sukkot Vadisini ölçeceğim.
⁸ Gilat benimdir, Manaşşe de benim,
Efrayim miğferim,
Yahuda asam.
⁹ Moav yıkanma leğenim,
Edomun üzerine çarığımı fırlatacağım,
Filiste zaferle haykıracağım.›› fırlatılması, bir yerin sahiplenilmesi anlamına geliyordu.
¹⁰ Kim beni surlu kente götürecek?
Kim bana Edoma kadar yol gösterecek?
¹¹ Ey Tanrı, sen bizi reddetmedin mi?
Ordularımıza öncülük etmiyor musun artık?
¹² Yardım et bize düşmana karşı,
Çünkü boştur insan yardımı.
¹³ Tanrı'yla zafer kazanırız,
O çiğner düşmanlarımızı.
^109:1 Ey övgüler sunduğum Tanrı,
Sessiz kalma!
² Çünkü kötüler, yalancılar
Bana karşı ağzını açtı,
Karalıyorlar beni.
³ Nefret dolu sözlerle beni kuşatıp
Yok yere bana savaş açtılar.
⁴ Sevgime karşılık bana düşman oldular,
Bense dua etmekteyim.
⁵ İyiliğime kötülük,
Sevgime nefretle karşılık verdiler.
⁶ Kötü bir adam koy düşmanın başına,
Sağında onu suçlayan biri dursun!
⁷ Yargılanınca suçlu çıksın,
Duası bile günah sayılsın!
⁸ Ömrü kısa olsun,
Görevini bir başkası üstlensin!
⁹ Çocukları öksüz,
Karısı dul kalsın!
¹⁰ Çocukları avare gezip dilensin,
Yıkık evlerinden uzakta yiyecek arasın!
¹¹ Bütün malları tefecinin ağına düşsün,
Emeğini yabancılar yağmalasın!
¹² Kimse ona sevgi göstermesin,
Öksüzlerine acıyan olmasın!
¹³ Soyu kurusun,
Bir kuşak sonra adı silinsin!
¹⁴ Atalarının suçları RABbin önünde anılsın,
Annesinin günahı silinmesin!
¹⁵ Günahları hep RABbin önünde dursun,
RAB anılarını yok etsin yeryüzünden!
¹⁶ Çünkü düşmanım sevgi göstermeyi düşünmedi,
Ölesiye baskı yaptı mazluma, yoksula,
Yüreği kırık insana.
¹⁷ Sevdiği lanet başına gelsin!
Madem kutsamaktan hoşlanmıyor,
Uzak olsun ondan kutsamak!
¹⁸ Laneti bir giysi gibi giydi,
Su gibi içine, yağ gibi kemiklerine işlesin lanet!
¹⁹ Bir giysi gibi onu örtünsün,
Bir kuşak gibi hep onu sarsın! düşmanlarının konuşmasıdır.
²⁰ Düşmanlarıma, beni kötüleyenlere,
RAB böyle karşılık versin!
²¹ Ama sen, ey Egemen RAB,
Adın uğruna bana ilgi göster;
Kurtar beni, iyiliğin, sevgin uğruna!
²² Çünkü düşkün ve yoksulum,
Yüreğim yaralı içimde.
²³ Batan güneş gibi geçip gidiyorum,
Çekirge gibi silkilip atılıyorum.
²⁴ Dizlerim titriyor oruç tutmaktan;
Bir deri bir kemiğe döndüm.
²⁵ Düşmanlarıma yüzkarası oldum;
Beni görünce kafalarını sallıyorlar!
²⁶ Yardım et bana, ya RAB Tanrım;
Kurtar beni sevgin uğruna!
²⁷ Bilsinler bu işte senin elin olduğunu,
Bunu senin yaptığını, ya RAB!
²⁸ Varsın lanet etsin onlar, sen kutsa beni,
Bana saldıranlar utanacak,
Ben kulunsa sevineceğim.
²⁹ Rezilliğe bürünsün beni suçlayanlar,
Kaftan giyer gibi utançlarıyla örtünsünler!
³⁰ RABbe çok şükredeceğim,
Kalabalığın arasında Ona övgüler dizeceğim;
³¹ Çünkü O yoksulun sağında durur,
Onu yargılayanlardan kurtarmak için.

---